Sierota. Imigrant. Złomiarz. Miliarder. Kolaborant. Członek ruchu oporu. Dla jednych kryminalista, dla innych bohater... To tylko niektóre z ról, które odegrał Joseph Joanovici. Oto jego historia.

"Józef Joanovici. Nawet pisownia nazwiska tego człowieka pozostaje zagadką: Joinovici? Joanovici? Będziemy go nazywać "Joano", tak jak jego przyjaciele ze :środowiska" Robotnik żydowskiego pochodzenia, który przyjechał do Francji bez grosza, a kilka lat później kierował świetnie prosperującym przedsiębiorrstwem zajmującym się skupem metali. Ten niezwykły awans społeczny pobudza wyobraźnię i przyczynia się do powstania "mitu Joano": miliardera-analfabety, świetnego księgowego, śmieciarza chrupiącego żelazo i zbierającego złoto. Opowiadając historię Joano, Nury i Valle eksplorują ciemną stronę okupacyjnej historii Francji. Epoki odwróconych wartości, w której chuligani mogli robić wrażenie na policjantach, złodzieje nie musieli się ukrywać, a mordercom gratulowano i wręczano medale za zbrodnie. Tak było... pewnego razu we Francji." (ze wstępu Gregory'ego Audy) --- Drugi tom niezwykłej opowieści mistrzów francuskiego komiksu. Kim okaże się Joanovici? Czy tylko potworem? "Pewnego razu we Francji" to mistrzowska narracja, która przenosi czytelnika w trudny, wojenny czas. Pewnego razu we Francji w brawurowy sposób opowiada koleje życia Józefa Joanovici, które wciąż dla historyków pozostaje zagadką. Doskonała pozycja dla wszystkich miłośników historii kryminalnych i sensacyjnych, co potwierdzają nagrody, m.in:: Prix Saint-Michel za najlepszy scenariusz na Festiwalu w Brukselli w 2008 roku Prix Saint-Michel za francuski komiks roku na Festiwalu w Brukselli w 2009 roku Najlepsza seria komiksowa w Festiwalu w d’Angouleme w 2011 roku. Scenariusz komiksu napisał dobrze w Polsce znany Fabien Nury (m.in.: Silas Corey i W.E.S.T.) a rysunk stworzył Sylvain Vallée, którego pamiętać możemy z W kregu podejrzeń (scen. Jean-Charles Kraehn).

Pierwsze 11 lat życia spędziłam w "odzyskanym-dla-macierzy-Szczecinie". Było to dzieciństwo katolickie, patriarchalne i pe-er-el-owskie, czyli depresyjno-opresyjno-represyjne. Całkiem banalne w tamtym czasie. Błyskotliwa i iskrząca ciętym dowcipem powieść graficzna, jakiej jeszcze nie czytaliście i nie oglądaliście. W świecie "Totalnie nie nostalgii" sąsiadują ze sobą wata cukrowa, dziecięce wygłupy, poważne lektury i cierpienia, których żadna dziewczynka nie powinna zaznać. "Kobieta, której udało się uciec daleko w sensie geograficznym i mentalnym opowiada historię dorastania w rodzinie z (polskiego) piekła rodem. Ten potwór z przeszłości powraca niczym Godzilla w postaci nosorożca. Feministyczny "Memuar" Wandy Hagedorn to pracowita archeologia, a narratorka rozprawia się ze swoim potworem przy pomocy bardzo ostrych narzędzi. Zachwycające rysunki Jacka Frąsia". Joanna Bator